Werken in Nsawam

Dag allemaal, daar ben ik weer.
Na 2 weken werken in Nsawam en Accra nu terug in Kumasi samen met Jur.
Jullie nippen nu aan de oranjeborrel,wij aan de "Ghana-borrel": heerlijk: water!!!

Nsawam: een geweldig weerzien met sister Elizabeth, Rachel en mr.Brew.
En wat zo fijn is hier: het groen, de vogels en de rust.
Dit centrum straalt van vriendelijkheid.

Het fijne is hier ook, dat alles wat ik in de 2 voorgaande jaren met ze heb besproken wordt uitgevoerd.

Groepslessen voor de kinderen: dynamisch, spelelement gebruiken.
Spelen is hier niet gewoon, hoort tot op heden niet in de ghanese cultuur.

De groep volwassenen met amputaties oefent nu ook 2 dagen op de mat.
De nadruk ligt op rekken van de spieren en versterken van de spieren.
De andere 3 dagen is de groepsgym. nog staand.
Mijn advies is dit om te draaien en 3 dagen oefenen op de mat.

Er is een patientenfolder gemaakt om het onderzoek, conclusie, behandelplan en behandeling te noteren.

Hopelijk eind dit jaar is de nieuwe ruimte voor de fysiotherapie klaar.
Het is altijd prettig om in een mooie frisse ruimte te werken. Bovendien zal het hier ook een stuk rust geven: betere planning patienten, minder inloop van bezoekers die zomaar de behandelruimte binnen lopen.

Rachel, de fysiotherapeut, gaat hieraan werken: bijvoorbeeld iedere therapeut is verantwoordelijk voor een aantal gehandicapte kinderen.
Zoals de behandeling, maar ook wondverzorging en de zorg voor alle hulpmiddelen zoals: aangepaste schoenen, braces en protheses.

Hier op dit centrum de zwarte man met de witte handen ontmoet, zie de foto.

Nog een paar leuke belevenissen:
Mijn aankomst in Nsawam: het giet pijpestelen, ik moet toch de bus uit.Uiteraard schuilen, maar het lijkt een bui voor een dag, dus ik besluit als stoere obruni(blanke) een taxi te zoeken. Het is even springen om de gigantische plassen, maar dan vind je ook wat, deze knappe jonge man brengt me naar het centrum, waar ik natuurlijk als verzopen kat aankom.

Na een dag werken, loop ik altijd terug naar mijn huisje. Zie ik in de verte 2 oude vrouwen aan komen lopen. Ik zwaai naar ze en blijf op ze wachten. Wil ook weleens een goed gesprek niet waar!
Beiden kauwen op een houtje, de een draagt een bos hout op haar hoofd, da ander niet, maar deze loopt ook scheef.
Mijn vader zou zeggen: met handen en voeten kom je een heel eind. Dus jullie begrijpen het werd een boeiend gesprek in het Twi en Engels.

Op een dag komt er een gigantische vrachtwagen met zakken cement.
Het is al een schouwspel om te zien hoe die zakken gedragen worden op de hoofden van 4 jonge mannen.
Zo de vrachtwagen is los en mag vertrekken.
De enigste mogelijkheid is in zijn achteruit. Even dacht ik de chauffeur doet een behendigheidstest: hoe steek ik mijn aanhanger rechts en links over de weg. Ben bang dat hij in Nederland alle lantaarnpalen een dikke zoen had gegeven.

Het is zaterdag, mag wachten op Gifty die mij ongeveer om 16.00 uur komt ophalen.
Mag danook de Johan Cruijf foundation voorbij zien vliegen hier op het centrum.
In anderhalf uur tijd kinderen in een rolstoel tennis leren: "dat is knap"
Maar oke zoals gezegd er is hier geen speelcultuur, dus deze kinderen hebben even mogen genieten, ruiken aan dit spelletje

Om 17.00 uur wordt ik opgehaald en gaat het Accra- avontuur beginnen.