Gifty boek
Door: Troeske
Blijf op de hoogte en volg Jur en Truus
01 Mei 2012 | Ghana, Accra
Jullie begrijpen het al, ik kan een boek schrijven over deze week.
Donderdag, mijn laatste werkdag in de praktijk van Gifty.
Het wordt een drukke lange dag, iedereen wil een consult bij de Obruni.
Ik sart danook met een stevig ontbijt: brood met een omelet.
Ze zijn hier gek van eieren, kunnen ze ook makkelijk aankomen: overal scharrelkippen.
7.30 uur tot 14.30 gewerkt samen met Humphrey.Een korte pauze en dan vanaf 16.00 tot 18.15
En als klap op de vuurpijl wil Gifty met mij naar haar ouders, haar vader heeft Parkinson.
Dit is dus duidelijk een Gifty aktie. Al mijn spullen hop in de grote rugzak en gaan met die banaan.
De ouders wonen in Koforidua; we gaan de bergen in.
Echt zigzaggen als in Oostenrijk.
Het is 19.00 uur en al donker. Hier zijn nog dorpen zonder licht. Overal langs de kant van de weg brandt er een kaars of een olielamp. Er worden hier heeel veel kinderen geboren! Ja wat moet je ook anders in het donker.
Op mijn vraag of er beesten zijn in de bergen, zoals apen, antilopen, krijg ik het volgende antwoord: Al het wild is gevangen en opgegeten.
We zien een hond op straat, en nu blijkt dat de mensen in noord Ghana soms hond eten, maar in de omgeving van Accra en dus ook in dit gebied eten ze kat.
We komen aan bij het huis van Gifty's ouders. Daar zijn ook haar 2 andere dochters Doris en Ruth, deze hebben nu vakantie.
We eten rijst met bonen, praten nog wat en dan wordt mij de "badkamer" en slaapkamer aangewezen. De badkamer voor zo' n modern huis bestaat uit een emmer water. Het toilet weer hetzelfde liedje, wil je doortrekken, is de massa teveel en blijft het je aankijken.
De slaapkamer een heerlijk grootbed, ik vraag me alleen af hoeveel bedwantsen ook een plaatsje hebben in dit bed.
Nou oogjes toe en slaap lekker zullen we maar denken.
De volgende ochtend toast met gebakken ei; Haar vader behandelen, zodat Gifty nog meer oefeningen weet voor hem en waar ze op moet letten.
Zo mijn Fysiotherapiewerk zit erop. Gity brengt me terug naar Accra en we ontmoeten Emmanuel Bij St.John's station.
Donderdag, mijn laatste werkdag in de praktijk van Gifty.
Het wordt een drukke lange dag, iedereen wil een consult bij de Obruni.
Ik sart danook met een stevig ontbijt: brood met een omelet.
Ze zijn hier gek van eieren, kunnen ze ook makkelijk aankomen: overal scharrelkippen.
7.30 uur tot 14.30 gewerkt samen met Humphrey.Een korte pauze en dan vanaf 16.00 tot 18.15
En als klap op de vuurpijl wil Gifty met mij naar haar ouders, haar vader heeft Parkinson.
Dit is dus duidelijk een Gifty aktie. Al mijn spullen hop in de grote rugzak en gaan met die banaan.
De ouders wonen in Koforidua; we gaan de bergen in.
Echt zigzaggen als in Oostenrijk.
Het is 19.00 uur en al donker. Hier zijn nog dorpen zonder licht. Overal langs de kant van de weg brandt er een kaars of een olielamp. Er worden hier heeel veel kinderen geboren! Ja wat moet je ook anders in het donker.
Op mijn vraag of er beesten zijn in de bergen, zoals apen, antilopen, krijg ik het volgende antwoord: Al het wild is gevangen en opgegeten.
We zien een hond op straat, en nu blijkt dat de mensen in noord Ghana soms hond eten, maar in de omgeving van Accra en dus ook in dit gebied eten ze kat.
We komen aan bij het huis van Gifty's ouders. Daar zijn ook haar 2 andere dochters Doris en Ruth, deze hebben nu vakantie.
We eten rijst met bonen, praten nog wat en dan wordt mij de "badkamer" en slaapkamer aangewezen. De badkamer voor zo' n modern huis bestaat uit een emmer water. Het toilet weer hetzelfde liedje, wil je doortrekken, is de massa teveel en blijft het je aankijken.
De slaapkamer een heerlijk grootbed, ik vraag me alleen af hoeveel bedwantsen ook een plaatsje hebben in dit bed.
Nou oogjes toe en slaap lekker zullen we maar denken.
De volgende ochtend toast met gebakken ei; Haar vader behandelen, zodat Gifty nog meer oefeningen weet voor hem en waar ze op moet letten.
Zo mijn Fysiotherapiewerk zit erop. Gity brengt me terug naar Accra en we ontmoeten Emmanuel Bij St.John's station.
-
01 Mei 2012 - 18:34
Marianne Smit:
Ha Truus, het lijkt wel of je iedere keer meer meemaakt. Mooie foto's en ook zo onwerkelijk, armoede en een dame in de bus met prachtig ingevlochten haar en een telefoontje. Het blijft een mooi land met grote contrasten. Leuk dat we zo op de hoogte gehouden worden!
-
02 Mei 2012 - 07:12
Jolanda:
Ha Truus,
Wat een avonturen weer! Een hele goede thuisreis gewenst!
Groet Jolanda -
02 Mei 2012 - 18:22
Joke En Piet:
leuke verslagen weer. ik zie je al zitten bij de handoplegging.(denk aan je haar) VEEL PLEZIER SAMEN met Jur Hoed. En goede reis terug . Tot ziens in Baarn Gr Piet en Joke.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
