vervolg fysiotherapie in Goaso

Na ons werk werden we mee genomen naar een restaurant, mijn buik is nog steeds niet op orde, nou ja toch maar een beetje rijst.
We gaan naar ons hotel, ziet er schoon uit, ook de douche en het toilet.
Heerlijk mijn haar wassen en de rest, maar het water is op de pof, dus dan maar met een beetje zeep in het haar naar bed.

De volgende morgen worden we opgehaald, havermoutpap.
Daar moeten we de dag toch mee door kunnen dacht ik zo.
Naar het ziekenhuis, nu 40 mensen in de wachtkamer.
Onze dag begon al te laat doordat diegene die het ontbijt zou verzorgen het gewoon weer liet afweten en ik had aangegeven om 17.00 te willen stoppen.
Leek mij wel verstandig na zo'n dag als gisteren.
Iedere patiënt kreeg de aandacht, oefeningen voor thuis meegegeven en zo nodig familie geïnstrueerd .
De poli gynaecologie grenst aan onze ruimte. Zuster Fina, zie foto straks, is een van de mensen die daar werkt, ze was de eerste dag vervelend, wilde dat we haar vader even tussendoor behandelde, ja als we daar aan beginnen!
Daarna was de lucht opgeklaard. We hadden steun aan haar, ze haalde water voor ons en de laatste dag kregen we appels en bananen van haar.

Trouwens onze ruimte stond vol met oude kapotte bedden, grote lege dozen. En daar tussen onze 2 banken.

Om 17.00 wachten er nog 10 patiënten. We wilden ze niet teleurstellen, sommigen kwamen van 80 km ver. Dus ik opperde een idee: groepsgym.
Niet lachen ik heb zelfs de schaatspas met ze geoefend.

Woensdag , de laatste dag 12 patiënten.
Eerst een kort overleg met dr.Kusi
Ja ik kan nog heel lang schrijven, maar oké nog een anekdote voor het slot:
1 patiënt kwam terug om te vertellen dat ze weer kon lopen en zelfs kon dansen, een andere patiënt vertelde dat ze tijdens de behandeling dacht dat ze dood ging, maar nu klachtenvrij en ze kon wel een gat in de lucht springen.

Onze missie is geslaagd.
Therapie is hier op zijn plaats, dat wisten we al.
Veel mensen reizen namelijk vanuit deze regio naar Sunyani voor therapie: 3 soms 4 uur rijden heen maar dan moet je ook weer terug.

Het plan:
Dr, Kusi arts en tevens directeur van dit ziekenhuis gaat nu een brief schrijven naar zijn meerdere de directeur van het Regional ziekenhuis in Sunyani. Als deze zijn fiat geeft om een therapieafdeling in dit ziekenhuis te starten. Dan is er werk aan de winkel.
Accommodatie binnen het ziekenhuis: mijn idee: de bedden en dozen eruit en je hebt 3 prachtige ruimtes.
Het Regional Hospital heeft het vermogen fysiotherapeuten en assistenten te plaatsen.
Dan nog de ruimte inrichten!

Mijn ghanese collega Samuel komt in juli naar Nederland, de HU (de Hogeschool Utrecht) heeft hem uitgenodigd een gastcollege te verzorgen met als onderwerp de gezondheidszorg in Ghana. Uiteraard zal hij veel vertellen over de fysiotherapie in Ghana.

Doordat hij in 2000 fysiotherapie mocht studeren in Amsterdam, en in mijn praktijk heeft stage gelopen, heeft hij ook een vriend in Utrecht.
Samen met deze vriend gaat hij uitzoeken of het mogelijk is een container naar Ghana te zenden.
Als dat mogelijk is, dan heb ik een idee:...........
De container te vullen met behandelbanken, hometrainer, een crosstrainer, loopband en veel klein oefenmateriaal.
Dat kan ik niet alleen! ! !
Wordt vervolgd.

Zo nu nog een paar dagen genieten, boek lezen, spelen met Truusje, gezellig met de familie.
Dinsdag de terugreis beginnen om donderdagochtend vroeg weer met onze beide benen te landen op de Nederlandse bodem.

Heel veel lieve groeten
Jur en Truus