Teacher
Door: Troeske
Blijf op de hoogte en volg Jur en Truus
15 April 2012 | Ghana, Duayaw Nkwanta
Donderdag 13 april verlaat ik s' morgens vroeg het Hotel om naar Duayaw Nkwanta af te reizen.
Ik wordt opgehaald door de zoon van de direkteur in een gigantisch grote auto.
Ik heb mijn onderwerpen een beetje aangepast door datgene wat ik gezien en gemist heb in de particuliere praktijk in Sunyani.
Ja ik ben nu eenmaal een mens van de praktijk. Vertel danook hier dat je een patient met je handen je stem en je gevoel behandelt en niet met een boek.
2dagen voor de klas gestaan met 49 studenten fysiotherapie-assistenten.
Voelde me als een vis in het water.
De onderwerpen?
Voor de kenners onder ons:
Core stability voor de vele lage rugpatienten hier
Behandeling na een beenamputatie: spieren rekken en versterken ter voorbereiding op een mogelijke prothese
Passief onderzoek en mobiliseren van enkel en voet i.v.m. de vele klompvoeten hier.
Functionele training voor stroke-patienten
De lessen zijn interactief zoals jullie zullen zien op de foto's
Mijn slaapaccomodatie was perfect, maar er was geen duidelijke afspraak over de maaltijden.
Inmiddels ben ik op alles voorbereid en heb een noodpakket bij me: cup a soup is een van de bestandelen.
Ook nog een middag meegelopen met Steve, de fysiotherapie-assistent in het St. John's Hospital
Zie de foto van de oude vrouw(100 jaar) in de rolstoel.
Haar beide benen zijn nu geamputeerd, en ze heeft eigenlijk geen zin meer om nog wat te oefenen. Logisch zou ik zeggen.
Steve wil haar heel graag leren rolstoel rijden, dus.......toch maar proberen.
Nou ik spreek geen woord Twi , maar samen met Steve haar toch enthousiast kunnen maken: zie haar gezichtsuitdrukking op de foto.
Beetje gek doen helpt altijd.
Bovendien verteld zij ons veel verhalen over haar jeugd en haar leven.
Voordat ik aan mijn thuisreis naar Kumasi wil beginnen komt de direkteur me nog een presentje brengen. Ben weer 2 stuks ghanese kleding rijker.
Weer een hes met broek, net zoals vorig jaar nu in het groen.
Broek inmiddels weer een scheur in het kruis.
Het hes is te groot, maar ach wie kijkt hier naar 2 witte borsten, ze zijn hier wel wat gewend.
De oranje jurk heb ik vandaag zondag 15 april aangetrokken. Wel even aan Emmanuel gevraagd of ik niet voor gek loop.
Zo ik ruik de rijst al weer, dus dat wordt eerst eten voordat ik nog een verhaal schrijf over de terugreis.
Ik wordt opgehaald door de zoon van de direkteur in een gigantisch grote auto.
Ik heb mijn onderwerpen een beetje aangepast door datgene wat ik gezien en gemist heb in de particuliere praktijk in Sunyani.
Ja ik ben nu eenmaal een mens van de praktijk. Vertel danook hier dat je een patient met je handen je stem en je gevoel behandelt en niet met een boek.
2dagen voor de klas gestaan met 49 studenten fysiotherapie-assistenten.
Voelde me als een vis in het water.
De onderwerpen?
Voor de kenners onder ons:
Core stability voor de vele lage rugpatienten hier
Behandeling na een beenamputatie: spieren rekken en versterken ter voorbereiding op een mogelijke prothese
Passief onderzoek en mobiliseren van enkel en voet i.v.m. de vele klompvoeten hier.
Functionele training voor stroke-patienten
De lessen zijn interactief zoals jullie zullen zien op de foto's
Mijn slaapaccomodatie was perfect, maar er was geen duidelijke afspraak over de maaltijden.
Inmiddels ben ik op alles voorbereid en heb een noodpakket bij me: cup a soup is een van de bestandelen.
Ook nog een middag meegelopen met Steve, de fysiotherapie-assistent in het St. John's Hospital
Zie de foto van de oude vrouw(100 jaar) in de rolstoel.
Haar beide benen zijn nu geamputeerd, en ze heeft eigenlijk geen zin meer om nog wat te oefenen. Logisch zou ik zeggen.
Steve wil haar heel graag leren rolstoel rijden, dus.......toch maar proberen.
Nou ik spreek geen woord Twi , maar samen met Steve haar toch enthousiast kunnen maken: zie haar gezichtsuitdrukking op de foto.
Beetje gek doen helpt altijd.
Bovendien verteld zij ons veel verhalen over haar jeugd en haar leven.
Voordat ik aan mijn thuisreis naar Kumasi wil beginnen komt de direkteur me nog een presentje brengen. Ben weer 2 stuks ghanese kleding rijker.
Weer een hes met broek, net zoals vorig jaar nu in het groen.
Broek inmiddels weer een scheur in het kruis.
Het hes is te groot, maar ach wie kijkt hier naar 2 witte borsten, ze zijn hier wel wat gewend.
De oranje jurk heb ik vandaag zondag 15 april aangetrokken. Wel even aan Emmanuel gevraagd of ik niet voor gek loop.
Zo ik ruik de rijst al weer, dus dat wordt eerst eten voordat ik nog een verhaal schrijf over de terugreis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
