Een vrije zaterdag

Jawel even vrij en die dag ga ik benutten:
eerst mijn kleding wassen met de hand.
"Winkelen" met Emmanuel in Kumasi.

Teenslippers gekocht.
Ja zo heb ik wintertenen en nu heb ik zwoele tenen.
Kortom kan mijn stevige sandalen niet aan vanwege een wondje onder mijn enkel.
Ben erachter gekomen dat ik prima kan lopen op die slippers, dus de steunzolen kunnen de deur uit.

Natuurlijk gaan we naar de timmerwerkplaats.
Mensen ik kan jullie vertellen: al het geld wat we hebben ingezameld wordt zeer goed besteed.
De prioriteit is nu om eerst de woning op de eerste verdieping af te maken.
Dat scheelt in reizen.
Reizen zoals jullie inmiddels weten kost tijd, energie en geld.

Emmanuel met 2 andere collega's zijn bezig met de plafonds, weer 2 anderen doen het stucwerk van de binnenmuren.

Bovendien weer een nieuwe opdracht binnen: het maken van raamkozijnen voor de kerk.

Regeren is vooruitzien: alvast de creche - school bezocht waar kleine Truus haar eerste jaren zal doorbrengen.
Gesproken met de heer Adolph Hilary Agbo, hij is docent aan de universiteit in Kumasi en heeft al een grote orde voor Emmanuel binnen gehaald.
In het gesprek wordt me duidelijk dat deze man oog heeft voor goed timmerwerk(zijn opa was ook timmerman).
Tijdens zijn eerste bezoek aan de werkplaats, paar maanden geleden(hij was nieuwsgierig wat gaande was in dat gebouw) had hij alles goed geobserveerd. Met oog voor detail had hij opgemerkt dat Emmanuel alles netjes afwerkt en ook graag nieuwe dingen ontwikkeld.

Hijzelf publiceert schoolboeken en heeft ook zelf een boekje geschreven over de ghanese symbolen(zoals wij de geveltekens op boerderijen kennen)
Van hem een boekje gekregen.
Het contact is gelegd, ik heb kunnen zien en horen dat Emmanuel en deze Adolph gelijke zijn in hun denken en manier van werken en contact leggen.
Adolph zal het werk van Emmanuel op de universiteit aanbevelen.
De bureau's daar komen nu uit China, dit is slecht materiaal volgens de heren.
Nou ik ben benieuwd wat hier weer uit voort vloeit