fysiotherapie particuliere praktijk

Zo daar ben ik weer na een drukke maar voldane week werken.

Zaterdag 14 april al het netwerk lag plat ook geen licht.
Dan zul je denken het is stil op straat, maar ik kan jullie vertellen ghanezen maken altijd herrie en anders zijn het wel de taxi's of de trotro's die voorbij rijden met grommende, gillende motoren

Dus zoals gezegd dinsdag 10 april naar Sunyani. Wil je hier wat bereiken dan moet je reizen.
Een kleine indruk: van het huisje van Emmanuel eerst met een taxi, dan overstappen in een trotro. Vervolgens door een wirwar van mensen lopen naar de volgende trotro. Eenmaal aangekomen bij het juiste busstation wachten om een kaartje te kunnen kopen: ghanese logica.
En Joke(patient van Coen) zoals je op de foto kunt zien ik ga op stap met rugzak, tas en je brace!

Zonder hulp van Emmanuel zou me dit denk ik een dag kosten, want net zoals in nederland wijzen ze je ook hier rustig de verkeerde kant uit.

Goed we gaan, allemaal opgepropt in de bus: lekker warm//lekker plakken tegen elkaar.
Stuk asfalt en dan een stuk "berg en dal"-weg.
Rijden over deze weg geeft een "wave-effect" in de bus
Na 2 uur rijden mag ik uitstappen en bel ik mijn ghanese collega Samuel of hij me komt ophalen zoals is afgesproken.
Hij vraagt welk station? nou ja, zijn er dan meerdere!

Dinsdag en woensdag werk en begeleid ik de fysiotherapeuten in een particuliere praktijk met de naam JOE CARLA PHYSIOTHERAPY EN FITNESSCENTRE
Een prive praktijk.

Geweldig, ik kan me hier weer helemaal uitleven: laten zien hoe wij in Nederland een patient onderzoeken, behandeldoel opstellen en behandelen.
De therapeuten Humphrey en Maxwell vinden het geweldig, willen veel zien, maar ook veel praktijk zelf doen zodat ik ze advies kan geven.
De direkteur komt kijken(the big man)

Deze praktijk is erg geschikt als stageplek, samen met het Regional Hospital in Sunyani.
Met Humphrey en Samuel de beoordelingsformulieren doorgesproken.
En als de Hoge School Utrecht deze plek goed keurt, is dit geweldig voor Roanne en Ellis die in September voor 4 maanden stage gaan lopen in Ghana.

De direkteur heeft voor een prima accomodatie gezorgd: slaap in een 5 sterren hotel met een bad zonder stop.
Eten doe ik in een dito restaurant samen met Humphrey en Samuel; de eigenaar van het hotel is weg vanwege een begreafenis en dat duurt in Ghana dagen, dus in het hotel wordt nu niet gekookt.

Nou diegene die mij een beetje kennen, zullen begrijpen hoe ik me voelde in dat dure hotel en dure restaurant terwijl om de hoek de mensen voor 1 cedis aan eten moeten zien te komen.

Een leuk verhaal van een ghanese man(foto man op bal):
De man heeft een spastische arm en been tengevolge van een hersenbloeding.
Hij kan nu weer zonder hulpmiddelen lopen, heeft functie in de hand: kan dus iets pakken, maar kan zijn arm niet optillen.
Aan mij de vraag hoe dit te oefenen.
Ik breng de arm zijwaarts omhoog en de man kijkt verbaasd dat dit zonder pijn gaat. Eerder bij het omhoog brengen: maar dan de arm recht omhoog gaf dit heftige pijn.
De therapeuten onder ons snappen het verschil. Het leuke komt nu: "de man kijkt zo verbaasd en zegt heel verbouwereerd: "I am in Heaven"


Zo het is een beetje lang verhaal, maar dan hebben jullie wat te lezen