Op naar Nsawam naar OTC

Allereerst iedereen bedankt voor de leuke reacties op mijn verhalen.
Op de vraag of de bult op mijn hoofd al verdwenen is, kan ik met ja beantwoorden.
Gelukkig tot nog toe gezond.
Nu weer terug in Kumasi bij Emmanuel.
zit in mijn slobber ghanese jurk nu achter de laptop; al mijn mails gelezen en beantwoord + mails schrijven in verband met mijn netwerk hier voor de timmerwerkplaats.

maandag 15 april
vertrek uit Kumasi/Appiadu; zoals gewoonlijk met de taxi, trotro en daar ga ik dan met de grote bus VIP naar Nsawam.
Alles rijdt deze keer op rolletjes, geen problemen onderweg en na 6 uur stap ik uit de de VIP bus. Daar sta ik dan aan de kant van een grote weg met een volbepakte grote rugzak onder de hete zon.

Ik steek de grote weg over en al snel komt er een trotro de bocht om zeilen. Een witte vrouw willen ze graag menemen, ik wordt geholpen met mijn bagage en daar gaan we. Ze brengen me zelfs naar het OTC.
Het wonderlijke deze keer is: ze vragen wat ik wil betalen, meestal is de prijs al gemaakt en hoger dan gebruikelijk.
Deze jongens waren zichtbaar blij, om mij een plezier te doen: je krijgt ook niet elke maand een witte vrouw in je trotro.

De mensen in OTC wachten al op me en ook hier wordt ik hartelijk ontvangen. Zoals altijd voel ik me hier gelijk thuis.
Deze 10 dagen verblijf ik in het huisje van Rachel, de ghanese fysiotherapeut. Ik ben haar gast en collega.
Er staat een kaartje bij mijn bed met de tekst: You are welcome, Truus.
Please enjoy youir stay. Rachel
Ze kookt, wil niet dat ik help, en als het effe kan wil ze mijn kleren wassen, maar dat gaan we natuurlijk gewoon zelf doen: op de hand met een stuk zeep al zittend op een krukje.

De eerste nacht is altijd wennen aan de andere geluiden, maar ik heb een heerlijk bed, een fijn toilet wat redelijk goed "doorspoelt" en voor de ochtend en de avond een lekker koud douchstraaltje.