VERBLIJF in SUNYANI
Door: Troeske
Blijf op de hoogte en volg Jur en Truus
22 Mei 2011 | Ghana, Kumasi
Donderdag 19 mei, Dennis jarig
Gefeliciteerd.
Charles Mensah hoogst persoonlijk brengt me naar het Regional Hospital in Sunyani.
Eerst brengen we nog een bezoekje naar zijn revalidatiecentrum in aanbouw.
zie wat foto's
Een centrum met een visie, een beleidsplan en een bestuur.
Hier is over nagedacht!
Regional Hospital(als of ik thuis kom)
Direkt naar de afdeling Fysio.
Samuel staat al te wachten.
Dus de bagage gestald en aan de slag.
Rugpatienten, knieoperaties, schouderluxatie, patellaluxatie.
Kortom een diversiteit aan beelden.
Bij iedere patient word ik geroepen, velen voor de eerste keer.
We doen het onderzoek, stukje behandeling.
Dus jullie begrijpen: mijn ghanese collega's hangen nog net niet aan mijn lippen.
Het voelt ook geweldig door op een simpele manier je kennis praktijkervaring te delen, hun verder te helpen.
Mijn accomodatie:
De directeur heeft een hotelkamer voor me gereserveerd. Wordt er ook nog gebracht. Nou jullie snappen, ik sta versteld.
Wat een waardering.
Vrijdag 20 mei.
Na een lekker ontbijtje wordt ik opgehaald door een busje van het ziekenhuis, onderweg pikken we nog wat studenten op. De mannelijke student had die naacht ook niet gedroomd dat hij de volgende dag naast een 50+ obruni zou zitten.
De dag gaat beginnen.
De mensen komen ook van ver.
Dus de drukte ligt tussen 8 en 14 uur
Patienten komen op nummer een voor een binnen.
Heel veel stroke patienten.
Dus patienten eenzijdig verlamd cq spastisch. Opvallend allemaal rechtszijdig.
Groep vrouwen met lage rugklachten en een diversiteit aan andere klachten.
Ik heb me uit kunnen leven.
Ze een variatie aan oefeningen meegegeven.
Het leuke: de patienten als de therapeuten begonnen ook zelf nieuwe oefeningen te verzinnen.
Coen ik heb ze uitgelegd geen anteflexie elevatie uit te voeren ter voorkoming van inklemmingsverschijnselen schouder.
Een jonge vrouw zit in de wachtkamer, de spanning is van haar gezict af te lezen.
Klaagt over haar rug.
Om een beetje geld te verdienen moet ze 12 uur staan: werkt bij de beveiliging.
Als ik een beetje doorvraag rollen de tranen haar over de wangen.
Hier dus duidelijk niet alleen een fysieke klacht maar ook een duidelijk spanningsveld.
Bij uitvragen verteld ze Samuel en mij haar problemen.
Zwart of wit, ook hier kunnen ze haptonomie gebruiken Cecile.
Nog een klein lesje oefenen voor de corestability
Therapeut Agnes bezocht die behandelt alle babies en kinderen.
Op dat moment een baby met erbse paralyse.
Zonder dat Samuel en ik het wisten zat de direkteur van het ziekenhuis in de oefenzaal en heeft dus alle activiteiten kunnen gadeslaan.
Hij was zeer tevreden over alles wat hij zag.
Voordat ik vertrek nog even naar de direkteur. Heb hem bedankt voor de accomodatie. Toen zag ik een oranje koe beschilderd met tulpen op zijn buro staan.
Daar moest ik als boerendochter natuurlijk ik iets over zeggen.
Nou hij vergeet me nooit meer.
Het contact is gelegd!
De dag is om en Samuel brengt me naar mijn hotel
Gefeliciteerd.
Charles Mensah hoogst persoonlijk brengt me naar het Regional Hospital in Sunyani.
Eerst brengen we nog een bezoekje naar zijn revalidatiecentrum in aanbouw.
zie wat foto's
Een centrum met een visie, een beleidsplan en een bestuur.
Hier is over nagedacht!
Regional Hospital(als of ik thuis kom)
Direkt naar de afdeling Fysio.
Samuel staat al te wachten.
Dus de bagage gestald en aan de slag.
Rugpatienten, knieoperaties, schouderluxatie, patellaluxatie.
Kortom een diversiteit aan beelden.
Bij iedere patient word ik geroepen, velen voor de eerste keer.
We doen het onderzoek, stukje behandeling.
Dus jullie begrijpen: mijn ghanese collega's hangen nog net niet aan mijn lippen.
Het voelt ook geweldig door op een simpele manier je kennis praktijkervaring te delen, hun verder te helpen.
Mijn accomodatie:
De directeur heeft een hotelkamer voor me gereserveerd. Wordt er ook nog gebracht. Nou jullie snappen, ik sta versteld.
Wat een waardering.
Vrijdag 20 mei.
Na een lekker ontbijtje wordt ik opgehaald door een busje van het ziekenhuis, onderweg pikken we nog wat studenten op. De mannelijke student had die naacht ook niet gedroomd dat hij de volgende dag naast een 50+ obruni zou zitten.
De dag gaat beginnen.
De mensen komen ook van ver.
Dus de drukte ligt tussen 8 en 14 uur
Patienten komen op nummer een voor een binnen.
Heel veel stroke patienten.
Dus patienten eenzijdig verlamd cq spastisch. Opvallend allemaal rechtszijdig.
Groep vrouwen met lage rugklachten en een diversiteit aan andere klachten.
Ik heb me uit kunnen leven.
Ze een variatie aan oefeningen meegegeven.
Het leuke: de patienten als de therapeuten begonnen ook zelf nieuwe oefeningen te verzinnen.
Coen ik heb ze uitgelegd geen anteflexie elevatie uit te voeren ter voorkoming van inklemmingsverschijnselen schouder.
Een jonge vrouw zit in de wachtkamer, de spanning is van haar gezict af te lezen.
Klaagt over haar rug.
Om een beetje geld te verdienen moet ze 12 uur staan: werkt bij de beveiliging.
Als ik een beetje doorvraag rollen de tranen haar over de wangen.
Hier dus duidelijk niet alleen een fysieke klacht maar ook een duidelijk spanningsveld.
Bij uitvragen verteld ze Samuel en mij haar problemen.
Zwart of wit, ook hier kunnen ze haptonomie gebruiken Cecile.
Nog een klein lesje oefenen voor de corestability
Therapeut Agnes bezocht die behandelt alle babies en kinderen.
Op dat moment een baby met erbse paralyse.
Zonder dat Samuel en ik het wisten zat de direkteur van het ziekenhuis in de oefenzaal en heeft dus alle activiteiten kunnen gadeslaan.
Hij was zeer tevreden over alles wat hij zag.
Voordat ik vertrek nog even naar de direkteur. Heb hem bedankt voor de accomodatie. Toen zag ik een oranje koe beschilderd met tulpen op zijn buro staan.
Daar moest ik als boerendochter natuurlijk ik iets over zeggen.
Nou hij vergeet me nooit meer.
Het contact is gelegd!
De dag is om en Samuel brengt me naar mijn hotel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
