De Wedding

Dag allemaal,

Jullie moesten even geduld hebben, maar het netwerk is niet altijd oke.

De trouwerij in een woord geweldig!
De voorbereidingen alleen al. in het kleine huisje van Emmanuel, de ene vriend komt zijn pak strijken: op de grond. De ander komt schoenenpoetsen.
Iedereen krijgt een flink bord havermoutpap, jawel door Emmanuel gekookt.
Er wordt veel aandacht besteed aan het uiterlijk en ruim met de deodorant gesprayd, alsof je al die zweetgeuren weg kunt spuiten.
Voor mezelf een Ghanese outfit laten maken door een van de tantes van Emmanuel.
Als Special Guest moet ik natuurlijk goed voor de dag komen.
Hoop dat de foto lukt.
Ik heb me er in moeten wurmen, precies op maat gemaakt en ook mijn lijf is vochtig van de warmte.
En daar gaan we met zijn vijfen in een kleine auto, alles kan hier, naar de kerk ongeveer 5 km verderop.
Wij zijn optijd: weg binnendoor, dus mijn nieren hebben weer heerlijk kunnen wandelen.
Bij de kerk aangekomen, blijkt de tijd verzet te zijn naar 10 uur een uur later en dan meot je ernog een ghanees uur bijtellen.
Ik loop met mijn camera alles rustig in mijn op te nemen.
Daar komt Mr. Arc met zijn gevolg, en dan volgen er meer.
En jawel om 11 uur gaat het van start.
Ook Regina heeft 2 uur langer in de auto moeten wachten.
De kerk is versierd: rode loper en verder alles wit en lila.
Emmanuel ziet nu ook voor het eerst zijn Regina in het het wit met sluier. Alle bloemen zijn kunst.

De volgorde verschilt hier van kerk.
Nu de trouwbelofte, dan het moment van de "Big Kiss". Voorzichtig tilt Emmanuel de sluier op, mooi om te zien, deed me ook wel wat zal ik jullie verklappen.
Daarna komen de ringen, de zegen.
Het bruidspaar gaat daarna naar een aparte ruimte met hun ouders om het trouwcertificaat te tekenen en het trouwregister.
En voor familie en het bruidspaar heeft de Methodistenkerk net als in de Katholieke kerk de communie.

Iedereen wordt bedankt en men gaat over naar deel 2.

De voorname gasten worden naar voren geroepen om plaats te nemen. en als Special Guest zit ik op de grootste stoel middenvoor Naast mij zit mr.Arc en een pastor, vriend van Emmanuel zijn vader.

Ik heb alles maar over me heen laten komen en genoten van wat er zich allemaal voor mij afspeelde.

De kado's worden gebracht, de enveloppen met inhoud.
Er staat ook een boog met witteen lila ballonnen en voor wie dat wil mag je er een lek prikken.

Oh ja was ik bijna vergeten: er wordt mij gevraagd nog iets te zeggen.
Oke: loop naar voren krijg een microfoon in mijn handen gedrukt en daar ga ik voor ongeveer 300 mensen.
Het moet nog een keer over, elk stukje wordt nu ook vertaald in het Twi.
Oh Carla ik ben blij met al mijn engelse lessen.
Inmiddels nadert het eind en wordt ik aangesproken door de pastor die naast me zit.
Hij vraagt waar ik vandaan kom. Nederland en ik vertel hem dat ik fysiotherapeut ben.
Jawel Bingo; zelfs op de bruiloft aan het netwerken voor de fysiotherapie in Ghana.
Hij kent een ziekenhuis zonder fysiotherapie in deze regio. wisselen elkaars nummers en ik krijg het telefoonnummer van de direkteur.

Uiteraard ga ik aan mijn ghanese collega Gifty vragen of we hier wat op kunnen vinden.
Geweldig toch.

Vervolgens met de trouwauto, waar ik ook in zit gaan we naar S.O.S Children Village in de buurt van Emmanuel zijn huisje.
En daar worden nog foto's gemaakt.
Ben vergeten dat na afloop in de kerk ook buiten groepsfoto's gemaakt worden. Ze waren mij even kwijt: ja Truus was even aan het netwerken en dat is ook belangrijk.

Zo dit is een kleine bruiloft die normaal 3 uur duurt.

Nu wordt ik geroepen.
Inmiddels heeft Emmanuel een kip zijn nek omgedraaid, hem ontdaan van zijn veren.
Ik ga nu voor ze koken.
Ja ik leer ze van alles:
Dat je geen bananen in de vriezer moet zetten want dan wordt het dus snot.
Heb ze leren aardappels opbakken,
Ga ze ook nog leren pannenkoeken bakken.

Mijn werk in fysiotherapiecentrum is voorlopig ten einde.
Alles op papier gezet: de organistie, patientenbeleid, vrijwilligersbeleid. Nou doet me even denken aan De Groene Inval.
Aantal gesprekken met Victor de therapeut aldaar en mr. Arc gevoerd.
Het is nu aan hun.

Oh ja nog even op de val reep
Zoals velen van jullie weten heb ik ook Belinda vorig jaar geholpen aan haar studie Fysiotherapie assistent.
Voordat ik gisteren vertrok uit Offinso haa en haar ouders bezocht.
Het is hier de gewoonte als je wat doet met je " mum"
Big Surprise: ik kom bij de mensen binnen en daar is een baby geboren op 7 januari 2011.
Het is een meisje:De dochter van de zus van de moeder van Belinda
Als dank hebben ze op mij gewacht
Waarom?
Het meisje heet: TRUUS
m
En ik mag dat in het boekje schrijven.
Geweldig; dus uiteraard heb ik haar vastgehouden en zoals altijd, ook in mijn praktijk, als de babies bij mij zitten moeten ze zonodig poepen.
Kleine Truus alleen een broekje aan.
Dus je begrijpt een heerlijke geurige verrassing op mijn broek.
Maar ach een beetje water en daarna de deodorant er maar weer op.

Nog even gekletst en toen met trotro naar Kumasi.
In Kumasi een grote chaos aan verkeer.
Kortom genoeg brandstof gesnoven. met een voet in een emmer tomaten.
Heb amijn tenen nog en nog net geen hersenschudding van al die schalen die ze op hun hoofd dragen.
Ja dit is echt survival.
Wees gerust Regina was bij me.
Na eindeloos wachten ons in een trotro gewurmd, ja echt wurmen.
Uiteraard hilariteit, voordringen.
Dus heb ik ook de gemoederen nog een beetje gesust in de bus.

Oke nu ga ik echt stoppen, ik moet koken.
De foto's doe ik later: gaat vaak zeeer traag.

dag lieve mensen en bedankt voor al jullie leuke reacties.
Zelfs van een lagere school vriendin.

bye bye
Truus